Artisttalk met kunstenaar Anouk Hoogendoorn

Kunstenaar Anouk Hoogendoorn (1995) gaat met vier denkers in gesprek om enkele van de thema's uit de tentoonstelling 'Bijna Lente, Een Lied' die nu te bewonderen is in Factor IJ te contextualiseren.

In het kader van de tentoonstelling Bijna Lente, Een Lied is er op 15 maart om 20.00 uur een lezingavond (in het Engels) bij Factor IJ met de volgende sprekers:

• Dr. Gulzaar Barn (docent en onderzoeker op de afdeling filosofie van de Universiteit van Amsterdam) zal spreken over het gezin als plaats van gender- en klassenongelijkheid
• Cecilie Fang (kunstenaar en schrijver) zal spreken over hoe schimmel door aanraking languaging uitoefent
• Brian Trinanda K. Adi (cultuurbeoefenaar) zal spreken over culturele festivals en kosmologische musicking in relatie tot mens en natuur
• Dr. Miriam van Rijsingen (kunsttheoreticus) zal spreken over oefeningen in aandacht

Deze avond is op uitnodiging van kunstenaar en schrijver Anouk Hoogendoorn aan vier denkers om enkele van de thema's uit de tentoonstelling Bijna Lente, Een Lied (24 februari - 23 maart) te contextualiseren.

Tijdens de expositie wordt er een lied gemaakt om de lente te verwelkomen. ‘Bijna’ is hier letterlijk de komst van de lente, waar typische seizoensveranderingen worden verstoord door klimaatontwrichting. Maar ‘bijna’ is ook de benadering van een ontmoeting, een intieme benadering. Dit gaat door op het promotieonderzoek dat Anouk doet naar overgangen en uitwisselingen aan de hand van de materialiteit van taal.

De etymologie van het Engelse woord voor een wiegenlied of slaaplied, lullaby, combineert ‘to lull’ (sussen) met ‘bye’, of ‘nearby’ (dichtbij). Tijdens een slaaplied beaam je een overgang terwijl je iemand hierin begeleidt. Het maakt niet uit of het monster onder het bed echt is, wat ertoe doet is dat er wordt afgevraagd hoe hier gezamenlijk mee omgegaan kan worden; hoe verandering en uitwisseling tot stand komen als een collectief gegeven.

De text(iel) werken die Anouk maakt gaan op een zintuiglijke en beweeglijke manier met taal om, en spelen zo met het idee dat een overdracht van ervaring niet simpelweg plaatsvindt als transactie tussen persoon A en persoon B. Een slaaplied, in tegenstelling tot een hiërarchische uitwisseling van informatie, leert een kind niet over taal, maar herinnert het kind wat die al weet over taal: intonatie, herhaling, resonantie. Hierdoor is het dus geen didactisch middel, maar juist een gezamenlijk moment dat iemand op een bescheiden manier produceert en begeleidt in een overgang van waken naar slapen. Dit doet nadenken over de omstandigheden van andere veranderingen die alleen kunnen plaatsvinden vanuit collectieve aandacht: zoals de beweging naar klimaatrechtvaardigheid, queer bevrijding, en vele andere. Hoe klinken deze liederen? Welke stemmen worden gehoord? Hoe kunnen we iemand of een proces bijstaan in een verandering?

As part of the exhibition Bijna Lente, Een Lied (Almost Spring, A Song) there will be a lecture evening (in English) on March 15th at 20:00 at Factor IJ with the following speakers:

• Dr. Gulzaar Barn (lecturer and researcher in the philosophy department at the University of Amsterdam) will speak about the family as a site of gender and class inequality
• Cecilie Fang (artist & writer) will speak on how mold performs languaging as touch
• Brian Trinanda K. Adi (cultural practitioner) will talk about cultural festivals and cosmological musicking in relation to human and nature
• Dr. Miriam van Rijsingen (art theorist) will speak about exercises in attention

This evening is an invitation of artist and writer Anouk Hoogendoorn to four thinkers to contextualise some of the themes present in the exhibition Bijna Lente, Een Lied (24 Feb - 23 March).

During the exhibition, a song will be created to welcome spring. ‘Bijna’ (almost) here is literally the arrival of spring, even as typical seasonal changes are disrupted by climate collapse. But ‘bijna’ (almost) is also the tending to an encounter, an intimate proximity. This continues Anouk’s PhD research into changes and exchanges based in the materiality of language through the notion of a lullaby.

The etymology of the word lullaby combines ‘to lull’ with ‘bye’, or ‘nearby’. During a lullaby one acknowledges a transition while guiding someone through it. It does not matter whether the monster under the bed is real, what matters is to ask how this can approached together; how change and exchange come about as a collective notion.

The text(ile) works that Anouk makes deal with language in a sensory and moving way, and thus play with the idea that the exchange of an experience does not simply take place as a transaction between person A and person B. A lullaby, as opposed to a hierarchical exchange of information, does not teach a child about language, but reminds the child what they already know about language: intonation, repetition, resonance. This makes it not a didactic tool, but rather a shared moment that humbly produces a change and accompanies someone in a transition from waking to sleeping. This aims to guide us towards the conditions of other types of transitions, those that can only take place as a collective endeavour: such as the movement to climate justice, queer liberation, as well as many others. How do these songs go? Which voices are heard? How can we assist someone or a process in transition?