evi van der niet

Ik ben m’n leven lang geboeid door wat thuisvoelen nou eigenlijk betekent? Wie bepaalt eigenlijk of je er toe doet, wat maakt een huis een thuis? Hier heb ik uiteindelijk m’n werk van gemaakt. Ik werk als communitybuilder en verhalenverzamelaar.

Ik word blij van de energie die opspringt tussen mensen als ze zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen.
Op initiatief van NSGK (Nederlandse Stichting van het Gehandicapte Kind) werk ik samen met Erwin Wieringa (www.erwinwieringa.nl)aan eigenwijze netwerken samen met jongeren met een beperking op gewone plekken met gewone leuke mensen.

Het afgelopen jaar hebben we 2 praktijken gerealiseerd.
In Utrecht (Leidsche Rijn) zijn we gaan lanterfanten. De jongeren kregen de rol van verhalenverzamelaar. Lanterfanten betekent eigenlijk niks nuttigs doen, maar ondertussen… interviewen we lokale kunstenaars, worden er verhalen verzameld van vergeten voorwerpen bij de kringloopwinkel Emmaus, leren we een zingende barman kennen, proeven we lokaal bier, maken we een film met tips en trucs voor de nieuwe burgemeester, ondervragen we de wijkagent, testen we de patatboer en maken we met Adelheid Roosen de oversteek naar de Utrechtse Schouwburg. De verhalen zijn gebundeld in de lanterfantcourant.
In Nijmegen hebben we een wijkring gevormd. De jongeren hebben zelf een website gemaakt met hun avonturen: www.wijkringen.nl

Nu is het tijd om in en rond Amsterdam aan de slag te gaan en wel in Ijburg, tot gauw!

Geen gemeenschappen organiseren maar bouwen van binnenuit, die onderste steen moet naar boven!
Inclusie, moet je doen!