Expositie Nina Linde Läuger

BATHROOM POLITICS

De badkamer is meer dan een betegelde ruimte die op slot kan: het is een plek van intimiteit en zelfreflectie. Het is een ruimte waar we een blik in de spiegel werpen en geconfronteerd zijn met onszelf, maar ook met de performativiteit van ‘het ik dat uit de spiegel terug kijkt’. Het is een plek waar de politieke buitenwereld met haar normatieve blik zich mee naar binnen worstelt en op ons zelfbeeld werkt, ondanks het feit dat we er vaak bloot en in ons eentje zijn.

Elementen uit de badkamer dringen zich visueel op in mijn werk, soms als toneel voor een uiteenzetting, soms als een moment van rust en reflectie. Bathroom politics is een selectie van vijf schilderijen en vier tekeningen die allemaal op hun eigen manier deel uitmaken van mijn doorlopende onderzoek naar een verbeelding van het onderbewuste; naar vrouw-zijn en mijn daarmee gepaarde queer-feministische pogingen tot deconstructie. 

BIO

Nina Linde Läuger (zij/haar) is beeldend kunstenaar, dj, heeft haar eigen upcycling fashion label en is de adjunct-hoofdredacteur van Hard//hoofd. Ze woont en werkt in Amsterdam, maar doet ook veel in Duitsland, waar ze schilderkunst studeerde aan de kunstacademie. In het hart van haar praktijk ligt het steeds opnieuw afbeelden van haar surrealistische, innerlijke waarneming, als een soort continue onderhuids zelfportret wat zich net op het randje van het onbewuste afspeelt. In haar schilderijen gebruikt ze fotografisch materiaal en beelden uit haar eigen erotische, mystieke en dromerige binnenwereld en combineert deze op grote doeken in een gelaagd, levendig kleurenpalet. Haar werk is een zoektocht naar de bevrijding van het vrouwelijk* lichaam en wat het betekent in dit lichaam de wereld te betreden - een terugkerend motief waarin ze niet terugschrikt om de confrontatie op te zoeken. Elk beeld wordt gedragen door grove, kronkelende lichamen omringd door speelse, soms overweldigende patronen. Het is een samenkomst van concrete waarnemingen en eigen, emotionele realiteiten die de toeschouwer uitnodigt onder diens eigen huid te voelen.

“Ik wil juist werk maken dat op het randje balanceert tussen het bewuste en het onbewuste, om daarmee de woordeloze, soms tegenstrijdige, emotionele en intieme situaties af te kunnen beelden die ik alleen op deze manier kan uitdrukken. Ik weet vaak ook pas achteraf - maanden nadat ik een werk heb gemaakt - wat het voor mij betekent, of van welk innerlijk proces het een afspiegeling was.”