Flex Night Live: Enkele reis Indonesië
Bij uitgeverij Nieuw Amsterdam verscheen onlangs het bijzondere boek 'Enkele reis Indonesië' van journaliste/antropologe Hilde Janssen.
Donderdag 5 november is ze bij ons in de FlexBieb te gast. Kom langs en hoor haar live vertellen over haar journalistiek-literaire krachttoer.
Hilde Janssen (1959) is journaliste en antropologe. Ze woonde en werkte in Azië als correspondente voor o.a. het Algemeen Dagblad en Het Parool. Eerder verscheen van haar 'Schaamte en onschuld', over het verdrongen oorlogsverleden van troostmeisjes in Indonesië, met foto’s van Jan Banning. Het boek is deel van hun spraakmakende troostmeisjesproject dat internationaal bekendheid verwierf.
Toegang: gratis voor FlexBieb-leden, niet-leden 5 euro. Of word gewoon nu alvast of ter plekke lid: een luttele 10 euro per jaar! En iedereen t/m 17 jaar kan zelfs gratis lid worden.
Avond georganiseerd i.s.m. Bruna IJburglaan.
***
Hilde licht een tip van de sluier op (zie ook enkelereisindonesie.nl):
'Het begon allemaal in Jakarta, op 17 augustus 2010. Op een tentoonstelling werd mijn aandacht getrokken door een zwart-witfoto van twee jonge, blonde vrouwen die uit de trein hangen en over de schouder van een militair in de verte turen. ‘Nederlandse vrouwen op weg naar de Republiek, 1947′, las ik op het bijschrift. Wat vreemd, dacht ik meteen. Waarom reisden die vrouwen midden in de onafhankelijkheidsstrijd naar het voor Nederland vijandige republikeinse gebied? De oorlog kon elk moment uitbreken. Waarom reisden zij tegen de stroom in naar Indonesië? Waren ze zich bewust van het gevaar? Wat gingen ze daar überhaupt doen? De foto riep zo veel vragen op, dat ik besloot naar hen op zoek te gaan. Via via kwam ik de vrouwen op spoor. Het waren Annie en Miny Kobus. Hun zus Betsy Kobus en vriendin Dolly Zegerius bleken ook in de trein bleken te zitten.
'Enkele reis Indonesië' vertelt het verhaal van deze vier Amsterdamse vrouwen die eind 1946 met hun Indonesische mannen naar hun nieuwe vaderland vertrokken.
Stukje bij beetje kreeg ik het levensverhaal van Dolly, Miny, Annie en Betsy te horen. In gesprekken zetten ze de hoogte- en dieptepunten voor mij op een rijtje, aangevuld met foto’s, correspondentie en informatie van familie en vrienden.
Dolly, Miny, Annie en Betsy waren niet de enige vrouwen die in december 1946 met ms. Welttevreden richting Republiek vertrokken. Tientallen andere Nederlandse vrouwen vergezelden hun Indonesische mannen naar hun geboorteland: 57, om precies te zijn.
Dolly en de zusjes Kobus kwamen tijdens de oorlog in Amsterdam in contact met Indonesiërs. Dolly bezocht hun dans- en zangvoorstellingen bij het Koloniaal Instituut en trouwde in 1943 met een van de solodansers. Moeder Kobus was actief in het verzet, net als dochter Betsy, terwijl Annie thuis stukjes tikte voor Het Parool.
De zussen Kobus trouwden in mei 1946 met Indonesische zeelieden die na de oorlog in Amsterdam waren gestrand. Zij raakten als schepelingen op Nederlandse koopvaardijschepen verzeild in de oorlog, hun schepen werden omgebouwd voor troepentransport en als hospitaalschip.
Na aankomst in Indonesië belanden Dolly, Miny, Annie en Betsy midden in de onafhankelijkheidsstrijd in Malang en Solo. Maar ook na de soevereiniteitsoverdracht beleefden ze turbulente tijden in Jakarta, Surabaya en Sragen.
