WORKSHOP 'Hoe langer je kijkt, hoe meer je begrijpt'

Soms ontmoeten we iemand niet zomaar... Dat zijn van die bijzondere ontmoetingen met een speciale reden. Onze ontmoeting met Tine van Wijk is zo'n bijzondere ervaring. Tine woont op IJburg en is inmiddels 83, maar staat volop in het leven en ze heeft een prachtig verhaal te vertellen. Dat verhaal deelt ze graag met jou tijdens de gratis introductie voor de workshop 'Hoe langer je kijkt, hoe meer je begrijpt' op woensdagmiddag 17 november van 14 tot 17 uur in Factor IJ.

Tine van Wijk (1937) is schrijver en geeft Gestalt Art workshops in haar eigen praktijk De Walvis sinds 1988. In deze workshop neemt Tine je mee in haar levensverhaal. Over hoe zij als oorlogskind door te schrijven, te tekenen en te spelen uit de slachtofferrol kon stappen en Gestalt therapeut/trainer/docent werd.

De basis van deze workshop gaat over aandacht geven en krijgen. Aandacht voor jezelf, voor wat je maakt en aandacht voor de wereld die je omringt.

Uitgangspunt is in stilte twintig minuten lang kijken naar een kunstwerk uit de collectie dat je zelf hebt gekozen.

Vervolgens ga je naar je papier en je pen of potlood (zelf meenemen) en laat je je hand het werk doen door de woorden te schrijven die geschreven willen worden of de lijnen te laten verschijnen zonder in te grijpen. Je kunt ook deelfoto’s maken en ontdekken dat deze delen een nieuw verhaal vertellen.

Het zou fijn zijn als je ons laat weten of je van plan bent om te komen. aanmelden via info@factor-ij.amsterdam of info@tinevanwijk.nl

Met een warme groet van Factor IJ en Tine van Wijk die van harte hopen je in het echt te mogen ontmoeten.

PS Kinderen onder begeleiding zijn meer dan welkom

Over Tine van Wijk: meer info via haar website 

Spelen in het Land van Toen

Het is 1940. De oorlog is nog niet begonnen. Tinka is drie als het verhaal begint.

Haar paradijs is over. Ze is niet meer het enige kind en haar vader moet soldaat worden omdat er oorlog dreigt. Het verhaal speelt zich af op de Duivendrechtsekade, aan de rand van Amsterdam, naast Cinetone Studio, waar haar opa en vader een aannemersbedrijf hebben. Tinka heeft een vriendinnetje, Elsie, dat al naar de kleuterschool mag en zij wil mee, want dan kan ze tenminste spelen.

De moeilijkste les die ik als kind kreeg is, dat er belangrijker ‘dingen’ zijn dan mijn Geloof in het Spel en dus in het Grote Leven. Terwijl ik dit opschrijf voel ik zowel de ontroering als de ontreddering van dat kind en ook van de oude wijze vrouw die ik nu geworden ben. Ik zag toen en ik zie nog steeds hoe Grote Mensen hun uiterste best doen om zo goed mogelijk te overleven. En ik zag en zie hoe beperkt ze zijn als ze Vertrouwen in de Liefde en in het Leven missen. Het Vertrouwen dat er een onzichtbare wereld bestaat die alleen met ons samen kan werken als wij bereid zijn om dat toe te laten. Juist in tijden van crisis worden de kansen groter dat we het NUT daarvan in-zien…

Het meisje van toen, dat ik de meer passende naam Tinka heb gegeven, is nog springlevend. Ze wil en bedenkt nog steeds van alles. Wat ze wil is spelen, pret maken, leven, lachen en wat ze ook wil is luisteren naar haar innerlijke stem, die haar de Goede Weg wijst. Die stem noemde ze toen God, ze geloofde dat God van buiten meekeek maar nu ze 83 is weet ze dat die stem van binnen komt…